Info

avatar Ten blog rowerowy prowadzi Skowronek z miasteczka Jura K-Cz. Mam przejechane 113798.27 kilometrów w tym 30711.04 w terenie. Jeżdżę z prędkością średnią 19.55 km/h i się wcale nie chwalę.
Suma podjazdów to 579179 metrów.
Więcej o mnie.

baton rowerowy bikestats.pl

Znajomi

wszyscy znajomi(68)

Moje rowery

Cube 40171 km
Merida Scultura 18440 km
Merida 889 km
Vision 45331 km
Rafałowa szosa 5313 km
Bastet 4705 km

Wykres roczny

Wykres roczny blog rowerowy Skowronek.bikestats.pl

Archiwum bloga

Wpisy archiwalne w kategorii

powyżej 100 km

Dystans całkowity:32506.07 km (w terenie 6391.00 km; 19.66%)
Czas w ruchu:1368:55
Średnia prędkość:20.50 km/h
Maksymalna prędkość:70.00 km/h
Suma podjazdów:166617 m
Suma kalorii:18852 kcal
Liczba aktywności:270
Średnio na aktywność:120.39 km i 5h 52m
Więcej statystyk
  • DST 118.38km
  • Teren 65.00km
  • Czas 06:45
  • VAVG 17.54km/h
  • VMAX 38.00km/h
  • Podjazdy 740m
  • Sprzęt Cube
  • Aktywność Jazda na rowerze
Uczestnicy

Różaneczniki

Niedziela, 2 czerwca 2019 · dodano: 18.06.2019 | Komentarze 0

Coroczna wycieczka Na Brzozę by podziwiać różaneczniki. W tym roku wersja mocniej terenowa z elementami chaszczingu. Przy okazji odwiedziliśmy nowe miejsca: wieżę widokową w Blachowni, schron na Kochcickiej Górce oraz platformę widokową na wieży obserwacyjnej w Koszęcinie. Zwłaszcza platformę warto odwiedzić.
Straszyło burzą ale w końcu nas ominęła.
Bardzo ładne widoczki i rozmaite, nowe ścieżki. Fajna wycieczka jak za dawnych czasów.
Zdjęcia:
Blachownia. Widok z wieży:

Blachownia: pomost obok wieży:

Leśnym duktem:

Polnym duktem:

Pomnik przyrody różanecznik katawbijski (ma prawie 100 lat). Tydzień później pojawiło się więcej kwiatów:

Staw Brzoza:

Lekkie perturbacje przy wyborze ścieżki:

Odrobina chaszczingu:

Pałac w Kochcicach:

Schron na Kochcickiej Górce:

Widok z Kochcickiej Górki:

I na koniec widoki z wieży w Koszęcinie:





Kategoria Na zachód od Cze-wy, powyżej 100 km


  • DST 104.07km
  • Teren 75.00km
  • Czas 06:13
  • VAVG 16.74km/h
  • VMAX 49.00km/h
  • Podjazdy 1012m
  • Sprzęt Cube
  • Aktywność Jazda na rowerze

Szlak Zamonitu

Niedziela, 19 maja 2019 · dodano: 24.05.2019 | Komentarze 1

Szlak bardzo ładny, na pewno warto go przebyć. Ale wycieczka średnio udana, jak dla mnie.







Kategoria Jura, powyżej 100 km


  • DST 106.70km
  • Teren 45.00km
  • Czas 06:49
  • VAVG 15.65km/h
  • VMAX 38.00km/h
  • Podjazdy 670m
  • Sprzęt Cube
  • Aktywność Jazda na rowerze
Uczestnicy

Mostek nad Pilicą

Niedziela, 14 października 2018 · dodano: 18.10.2018 | Komentarze 3

Trasę wycieczki opracował Mariusz, następnie przesłał nam do weryfikacji. Rafał posiedział nad mapą, obejrzał i zawyrokował: "Za dużo asfaltu". A następnie poprawił po swojemu. W sumie fajne ścieżki wybrał, dopiero na koniec trzeba było go wygonić z lasu ze względów czasowych.
Ekipa dzisiejszej wycieczki liczy aż 9 osób:) Z Tomaszowa przyjechali Karolina z Darkiem, z Głowna Mariusz, który po drodze zabrał Dominika. A z Cze-wy jednym wozem przybyli Marcin. P i Rafał P. a drugim wozem Marcin W.
My przybylim na miejsce rowerami z kwatery (10 km), po drodze przeżywając potężny wkurw. Nie mam już sił do chamstwa wobec rowerzystów, pokazywanie: ja ważniejszy bo mam auto... K...wa kto teraz nie ma auta??? Coraz trudniej mi wyjść na rower właśnie przez to: po prostu boję się... 
Na szczęście w ekipie zapominam na chwilę o tym i o innych troskach. Sił jakby więcej, chęci do walki z terenowymi trudnościami także a i humor lepszy.
Pierwszy przystanek w bardzo urokliwym miejscu: nieczynny kamieniołom w Kurnędzu. Jest zalany wodą o turkusowym odcieniu i ma strome ściany. Na dnie znajdują się fragmenty instalacji, w jednym miejscu wystają takie jakby słupki. Znalazłam filmik z nurkowania i okazuje się, że to rury: Nurkowanie w kamieniołomie.

Następnie podążamy do głównego punktu programu: słynnego mostka (kiedyś była tabliczka "Przeprawa techniczna dla rolników"). Oczywiście po drodze były piachy i zarośla.
Gdy byliśmy tam rok temu most był mocno ekstremalny bo w jednym miejscu przechylony ale obecnie wyraźnie go naprawiono. Choć nadal robi wrażenie. Bardzo fajne miejsce, do tego ładne i na pewno warte odwiedzenia.



Jesteśmy w Przedborskim Parku Krajobrazowym, zatem krajobrazy cudne. Następnym miejscem na trasie są ruiny zamku w Majkowicach. Zamku to zbyt wiele powiedziane. Gród był, owszem, niedaleko ale nie w tym miejscu. Dzisiejsze, malownicze ruiny to XVI-wieczna "tęsknota średniozamożnego szlachcica do posiadania prawdziwego zamku" (ze strony www.zamkipolskie.com)





Teraz trzeba podjąć ważną decyzję: "to gdzie na obiad?". Wybieramy Przedbórz, jedliśmy tam parę razy i było ok i nadal jest smacznie ale wraz z upływem czasu porcje jakby się kurczą...
Po posiłku podążamy do kolejnej atrakcji: Majowej Góry. Ma tam być kamieniołom. Przeczytałam, że góra jest rozcięta. Zagadujemy miejscowego, kieruje nas do celu lecz dodaje: "Ale tam jest zarośnięte, nie przejedziecie..." Owszem przejedziemy, na samą górę wiedzie wyraźna ścieżka, tylko, że biegnie samym skrajem urwiska. Kamieniołom rzeczywiście rozcina górę, wygląda jak ziejąca rana... Część ekipy dzielnie przejeżdża ten odcinek, ja w wielu miejscach przeprowadzam. Gdyby ścieżka była równa to spoko. Jednak ie potrafię pokonać korzeni i dołów, które opadają w stronę urwiska. Na koniec ścieżka znika a my musimy przebić się przez zarośla by wrócić do asfaltu. 

Ów asfalt prędko porzucamy by wrócić w teren, tym razem czeka podjazd szutrową drogą na właściwy wierzchołek Majowej Góry. Potem dyskusja by zjechać do asfaltu i nim podążyć do Bąkowej Góry lecz Rafał uciął dyskusję i zawlókł nas tam czysto terenowo. Lecz narzekać nie można bo wybrał świetne ścieżki. Byliśmy też w Miejscu Pamięci w lesie gdzie zamordowano 12 żołnierzy Konspiracyjnego Wojska Polskiego.


W Bąkowej Górze znajdziemy ruiny zamku. Jest na prywatnym terenie ale wystarczy poprosić i można spokojnie obejrzeć zamkowe mury. Zamek powstał w XV wieku.

W Bąkowej Górze znajdziemy też prześliczną aleję wierzbową. Według wielu najpiękniejszą aleję wierzbową w tym kraju. O tej porze roku mieni się złotem. Rzeczywiście cudna.
Na mapie jest też zaznaczony kamieniołom. Szukaliśmy go lecz niestety zarośnięty i nie było doń żadnej ścieżki.

Pora kierować się z powrotem. Jedziemy jeszcze trochę lasem lecz trzeba wrócić na łatwiejsze drogi bo zmrok nas zastanie.  Dni coraz krótsze... Na czas wracamy na parking. Ekipa pakuje się do aut a my machamy im na pożegnanie i polami wracamy do kwatery, meldujemy się akurat o zachodzie słońca. Nie powiem, nogi bolą. Ale takie trasy lubię: dużo zwiedzania i rozmaite ścieżki. Fajnie było, wesoło, kolorowo. Mam nadzieję, że w przyszłym roku znów pojeździmy w takim składzie.



Kategoria Łódzkie, powyżej 100 km


  • DST 104.90km
  • Czas 04:20
  • VAVG 24.21km/h
  • VMAX 49.00km/h
  • Podjazdy 515m
  • Sprzęt Bastet
  • Aktywność Jazda na rowerze

Do Gidle Cafe

Niedziela, 23 września 2018 · dodano: 15.10.2018 | Komentarze 0

Nie było pomysłu na niedzielę, w końcu wsiedliśmy na szosy by udać się na kawę i gofry do Gidel. W jedną stronę przez Mstów, Skrzydlów, Garnek i Skrzypiec. Powrót dookoła by spalić nieco kalorii. Czyli przez Świętą Annę, Wiercicę, Lipnik, Żuraw, Zagórze i Turów.
Rzeka Wiercica:

Widok z Zagórza:


Kategoria Jura, powyżej 100 km


  • DST 107.07km
  • Teren 50.00km
  • Czas 05:38
  • VAVG 19.01km/h
  • VMAX 40.00km/h
  • Podjazdy 749m
  • Sprzęt Cube
  • Aktywność Jazda na rowerze

Cysterskie Kompozycje

Niedziela, 16 września 2018 · dodano: 22.09.2018 | Komentarze 2

Dziś wraz z Piotrem wybraliśmy się do Parku Krajobrazowego Cysterskie Kompozycje Krajobrazowe Rud Wielkich.
Auto zostaje w miejscowości Kozłów, my zaś podążamy rozmaitymi ścieżkami polnymi i leśnymi do Rud. Lasy tamtejsze są prześliczne.
Największą atrakcją dzisiejszego dnia był bez wątpienia przejazd kolejką wąskotorową. Staliśmy na peronie a przechodzący kierownik pociągu zagadał czy jedziemy z nimi. No to my, że rowery... A na to on, że przecie żaden problem. Rowery zamknęli u dyżurnego i mogliśmy ojechać na super przejażdżkę. Niedługa ale świetna, maszynista gwizdał na potęgę, dzieci mogły przejechać się lokomotywą podczas zmiany kierunku, wszystko zobaczyć, zapytać. Klimat tego miejsca tworzą wspaniali ludzie, warto tam pojechać.






Potem pojechaliśmy do opactwa ale nie zwiedzamy gdyż trwają dożynki. Uroczystość rozpoczyna procesja z udziałem biskupa. Są też panie w regionalnych strojach, sztandary i w ogóle...

Pojechaliśmy też nad Jezioro Rybnickie. Podobno żyją tam 100-kg sumy. Brzegi są zagospodarowane, można jeździć rowerem i spacerować.

Wspaniałą atrakcją jest także Rezerwat Łężczok. Ciekawe tak sobie jechać drogą-groblą, która ma 250 lat... Na zdjęciu 400-letni Dąb Sobieski:

Znajduje się tu 8 stawów, ich wiek sięga XIII stulecia. Oraz lasy, potężne lasy gdzie rosną bardzo stare drzewa. W necie piszą, że lasy rezerwatu mają charakter puszczański. Stawy zamieszkują liczne gatunki ptaków, na brzegach są dwie czatownie, z których można obserwować ptactwo:

A tutaj droga między wiekowymi dębami:

Na koniec odwiedziliśmy XVIII-wieczną kaplicę św. Magdaleny w Goszczycach. Skąd się wzięła nie wiadomo. Co ciekawe, choć jest drewniana nigdy nie spłonęła, mimo licznych pożarów w okolicy. Ogień zawsze ją omijał. Trzeba Wam wiedzieć, że stoi na terenach największego pożaru leśnego w Europie (1992 roku) a mimo to przetrwała. Ludzie licznie tam przybywają.


Lasy Rud są prześliczne, powtórzę: warto tam pojechać. Nawet mniej wprawiony rowerzysta sobie poradzi, gdyż piachu nie ma a dukty są niezmiernie wygodne.


Kategoria powyżej 100 km


  • DST 125.91km
  • Teren 70.00km
  • Czas 06:38
  • VAVG 18.98km/h
  • VMAX 50.00km/h
  • Podjazdy 1018m
  • Sprzęt Cube
  • Aktywność Jazda na rowerze
Uczestnicy

Szlak Jury Wieluńskiej

Niedziela, 9 września 2018 · dodano: 09.09.2018 | Komentarze 3

Wycieczkę wymyślił Rafał. Wymagała nieco kombinacji by dotrzeć rano do Wielunia lecz wszystko się udało. Nas i Piotra zawozi tam szwagier Rafała a Krzyśka, Marcina i Tomka zawozi Arek. Cioran przyjeżdża na kołach, jeśli można się tak wyrazić.
Już na początku okazuje się, że szlak jest mało uczęszczany, jedziemy zarośniętą, ledwo widoczną ścieżką wzdłuż torów. Także potem w wielu miejscach jest zasypany gałęziami lub zarośnięty.
Wydaje mi się też, że omija wiele atrakcji. Właściwie po drodze mamy tylko cmentarz z czasów I w.ś., Rezerwat Węże, kamieniołom, wapiennik, leśne mogiły i bunkier. Za to nie brakuje wspaniałych widoków na Wartę. Sporo jest odcinków asfaltowych ale i piachu nie brakuje.
Na pewno warto było nim jechać, bardzo udana wycieczka.













Kategoria Na północ od Cze-wy, powyżej 100 km, Wyżyna Wieluńska


  • DST 128.73km
  • Teren 90.00km
  • Czas 07:05
  • VAVG 18.17km/h
  • VMAX 31.70km/h
  • Podjazdy 868m
  • Sprzęt Cube
  • Aktywność Jazda na rowerze
Uczestnicy

Turawa

Poniedziałek, 27 sierpnia 2018 · dodano: 27.08.2018 | Komentarze 1

W weekend pogoda nie sprzyjała rowerkowaniu. Trochę połazilim obiecując powetować sobie straty wycieczką w poniedziałek, (urlop).
Ponownie skorzystaliśmy z promocji pkp i rankiem meldujemy się w Lublińcu. Tym razem kierunek Turawa. Jako dziecko, co roku jeździłam tam z rodzicami na kemping z przyczepą (kultowy model N126) i ciekawam czy zostało coś z tamtych czasów.
Mimo ślęczenia nad mapami oraz wertowania internetu zwiedzania niewiele. Odwiedziliśmy jedynie miejsce po XVIII-wiecznej osadzie hutniczej Rogolowiec.
Są też ruiny pałacu w Turawie lecz w końcu tam nie dojechaliśmy ze względów czasowych, woleliśmy objechać Jezioro Duże. Zajrzeliśmy też nad Jezioro Małe i Średnie. Ładnie tam. Na rozlewiskach widzieliśmy sporo czapli. Na obiad wybrano (kierując się internetowymi opiniami) bar "U Grubego", jedzenie naprawdę smaczne.
Trasa to głównie ścieżki polne i leśne, asfaltu minimum. Niestety, nawet na tym minimum trafiło się dwóch debili spychających nas na pobocze. To znaczy musieliśmy tam po prostu uciekać. Myślę, że prędko w tamte okolice nie wrócimy...
Co do śladu to mogę go przesłać. Do Turawy wybrane dróżki były bardzo łatwe. Z powrotem więcej piachu, tłuczeń itp. ale dobrze bo byłoby nudno.
Tutaj link do zdjęć:
TURAWA LASAMI


Kategoria Na zachód od Cze-wy, Opolskie, powyżej 100 km


  • DST 119.93km
  • Teren 80.00km
  • Czas 06:10
  • VAVG 19.45km/h
  • VMAX 34.20km/h
  • Podjazdy 740m
  • Sprzęt Cube
  • Aktywność Jazda na rowerze

Do Karolinki

Niedziela, 19 sierpnia 2018 · dodano: 22.08.2018 | Komentarze 5

"Poszła Karolinka do Gogolina" śląska pieśń ludowa powstała w XIX wieku. Chyba każdy ją kojarzy.
Poszukując ciekawych miejsc natrafiłam na mapie na stary cmentarz husycki i prawdziwą historię Karolinki. Tak naprawdę tekst tej piosenki wcale nie jest beztroski...
"Wróć się, Karolinko, czemu idziesz precz?
Nie odpowiem tobie, po swojemu zrobię
To nie twoja rzecz"
Prawdziwa Karolinka właśnie po swojemu zrobiła, Karliczka przegoniła i za innego wyszła. A to dlatego, że Karliczek był 18 lat starszy i do tego żonaty. A Karolinka niegłupia dziewczyna była. Sami poczytajcie.
Wycieczkę rozpoczynamy w Lublińcu, gdzie dojeżdżamy pociągiem korzystając z promocji "Do Lublińca za 3 zł, rower gratis".
Wraz z nami na wycieczkę wybrali się Arek, Marcin i Rafał.
Lubliniec lasami słynie, tutejszy kompleks leśny jest podobno największy w województwie śląskim. W mieście mamy gęstą sieć ścieżek rowerowych, którymi sprawnie dojeżdżamy do lasu. Tutejsze lasy są mało piaszczyste, mnóstwo w nich duktów i ścieżek odpowiednich dla każdego. Poranek w lesie jest prześliczny.
Jedziemy obok stawów Kokotek, gdzie udaje się wypatrzeć czaple.
Kolejne atrakcje na trasie wycieczki to Most Przyjaźni w Krupskim Młynie, hodowla danieli (daliśmy im jabłka) i Polana Śmierci w miejscowości Barut.
Wreszcie dojeżdżamy do dawnego opactwa cystersów w Jemielnicy. Mieliśmy szczęście bo trafiliśmy na bezpłatne zwiedzanie z przewodnikiem (niedziele 12.00 - 15.30). Pan Przewodnik bardzo ciekawie opowiada, naprawdę warto tam pojechać.
Po zwiedzeniu opactwa podążamy do Bzinicy Nowej. Tam jest ów cmentarz ewangelicki. To znaczy przybyli wtedy czescy osadnicy najpierw wyznawali husytyzm a z czasem zmienili wyznanie na ewangelicko - augsburskie i stąd cmentarz na mapach jest różnie nazywany.
W samej miejscowości mieliśmy szczęście bo od wielu kilometrów nie mamy picia (jest niehandlowa niedziela i wszystko zamknięte, nie pomyślałam żeby zabrać zapas, Arek poratował swoimi zapasami wody) więc poprosiliśmy jedną z gospodyń o wodę z kranu ale dostaliśmy mineralną:)
Dzięki staraniom tutejszych stowarzyszeń do cmentarza oznakowano drogę, ogrodzono, odnowiono nagrobek Karolinki i ustawiono tablice. Przydałoby się jeszcze całość odnowić.
Kierujemy się już z powrotem do Lublińca by spokojnie zdążyć na pociąg. Dojechaliśmy godzinę przed odjazdem, toteż starczyło czasu by pojechać jeszcze na rynek, zakupić picie i posiedzieć nad zalewem.
Zdjęć nie mogę dodać na blog z powodu limitu. Zatem proszę, tutaj, link do zdjęć:
ZDJĘCIA Z WYCIECZKI



Kategoria Na zachód od Cze-wy, Opolskie, powyżej 100 km


  • DST 103.83km
  • Teren 80.00km
  • Czas 05:56
  • VAVG 17.50km/h
  • VMAX 52.30km/h
  • Podjazdy 1126m
  • Sprzęt Cube
  • Aktywność Jazda na rowerze
Uczestnicy

Po Jurze z Jura Bike

Niedziela, 5 sierpnia 2018 · dodano: 12.08.2018 | Komentarze 0

Na wycieczkę z Jura Bike zaprosił nas Rafik. Wycieczka była bardzo jurajska, lepiej, była super - jurajska.
Startujemy z Zawiercia gdzie dowiozły nas koleje. Grupa jest tak liczna, że kierownik pociągu radzi następnym razem zgłosić takową, to będzie taniej. W Zawierciu dołączył jeszcze Przemek z Dąbrowy. Plan to powrót niebieskim szlakiem pieszym Warowni Jurajskich. Tylko trzeba najpierw doń dojechać.
Na początek podążamy szlakiem czerwonym pieszym. Potem trochę się pogubiliśmy, trafiliśmy na czarny pieszy, lądując tym samym w okolicy miejscowości Rodaki. Dziki mapom w telefonie w końcu trafiamy gdzie trzeba, czyli do Podzamcza. Pod murami Zamku Ogrodzieniec chwila przerwy.
Z Podzamcza mniej więcej po czerwonym pieszym do ruin Zamku Bąkowiec w Morsku. Tutaj wjeżdżamy już na niebieski i nim podążamy aż do Ostrężnika. Tam przerwa na obiad i niestety trzeba skrócić trasę. Jedziemy asfaltem do Siedlca a potem w terenie do Krasawy, następnie dawnym zielonym do Sokolich Gór. Tutaj czerwonym pieszym tak zwany podjazd na Puchacza (właściwie podjeżdża się a mini przełęcz między Pustelnicą a Puchaczem). Zjazd niestety strasznie zniszczony, nie daję rady zjechać całości z powodu ogromnych dziur wymytych przez wodę. Do Cz-we wracamy pożarówką.
Bardzo fajna wycieczka, bardzo mi się podobała.

Zamek Ogrodzieniec


Okiennik Wielki

Zamek Bąkowiec




Kategoria Jura, powyżej 100 km


  • DST 126.98km
  • Teren 80.00km
  • Czas 06:24
  • VAVG 19.84km/h
  • VMAX 36.50km/h
  • Podjazdy 850m
  • Sprzęt Cube
  • Aktywność Jazda na rowerze

Na północ jako nawigator

Niedziela, 15 lipca 2018 · dodano: 16.07.2018 | Komentarze 6

Tak wyszło, że Rafał pojechał na Orbitę a ja umówiłam się z Asią na wycieczkę po Zielonym Wierzchołku Śląska. Asia zabrała jeszcze paru kolegów z drużyny. To chyba pierwsza wycieczka gdzie mam samodzielnie poprowadzić grupę, większość ścieżek znam, ale ostatnio byliśmy tam dwa lata temu z Goździkiem i obawiam się czy zapamiętałam wszystko jak trzeba. Przewidziano także parę nowości.
Ślad wyrysował mi Rafał ale nie przewidziałam, że jego telefon bardzo powoli aktualizuje mapę, w efekcie czego w paru miejscach zdarzyło się przejechać skręt i albo wracaliśmy kawałek albo poszukiwaliśmy nowej drogi. Ale ogólnie pamięć jeszcze daje radę, większość ścieżek zapamiętałam.

Ekipa cisnęła ostro, w terenie to jeszcze spoko, piach, tłuczeń czy inne przeszkody nieco hamowały zapały ale jak wylecieli na asfalt to nie dawałam rady. Jedynie darłam się zza ich pleców: "W LEWO!!!" "W PRAWO!!!" albo "STAAAĆ!!! Muszę na mapę spojrzeć". W dodatku niemal cała trasa była pod wiatr a tam jest sporo otwartych terenów:( Nie pomyślałam żeby sprawdzić kierunek wiatru, mogliśmy jechać w przeciwnym kierunku...

Zbiórka właściwie jest podwójna: ja zbieram ekipę z południowej części miasta (w osobach Łukasza i Maćka) a Asia z zachodniej (Tomasz i Jarek). Zbiórkę zaplanowałam wcześnie żeby czasu wystarczyło bo sporo będzie zwiedzania. Ruszamy. Na początek asfaltem przez Starą Gorzelnię, Wydrę, do drogi wojewódzkiej, na owej drodze w lewo i po około 200m uciekamy w prawo. Lądujemy w Kalei, tam skręcamy w ul. Grodziską i wreszcie jest terenowo. Potem Jarek (mieszkaniec okolic) prawi, że lasem dojedziemy tam gdzie ja chcę (a ja planowałam do Kłobucka niebieskim pieszym) niestety chyba się nie zrozumielim bo jego ścieżką lądujemy w Grodzisku na drodze wojewódzkiej... Przez to nie dotarłam do kota, którego miałam nakarmić:((

Trudno, jedziemy do Kłobucka wojewódzką, o tak wczesnej porze jest pusta. W Kłobucku wycieczka koniecznie chce sklep, wreszcie znajdują idąc za radą mieszkanki miasta. Po przerwie prowadzę ich do pałacu, są zainteresowani historią i nawet sosnami amerykańskimi, co tam rosną. To miłe.


Następnie sprawie podążamy lasami do Mokrej. Jedziemy do pomnika a następnie do Izby Pamięci. W niedziele nieczynna ale przez duże szyby można sporo zobaczyć. Powiększyła się tam kolekcja motocykli z czasów II wojny światowej.



Teraz prowadzę ekipę do lasu, skręciliśmy trochę za wcześnie i było nieco chaszczingu ale prędko udało się wyjechać tam gdzie trzeba a w dodatku ścieżki, którymi jechaliśmy, były bardzo ładne zatem nie ma co narzekać.


Teraz polami (kamienistym duktem ale widokowym) podążamy do Rębielic. Oglądamy tam wiatrak Pana Antosa. Smutny pomnik tego, że w tym kraju wszelka nowatorska myśl i inicjatywa zostaną zduszone. Sklep przy wiatraku jest zamknięty, co zdołowało ekipę bo bliżej wiatraka podjeżdżają ze mną tylko Tomek i Jarek.

Z opresji wybawił ich przechodzący obywatel Rębielic, który wyraźnie wracał z zakupów (po piwie w każdej kieszeni plus jedno w dłoni) i pokierował do otwartego sklepu. Robimy zakupy ale wiktuały postanawiamy zjeść dopiero na punkcie widokowym na kamieniołom. Prowadzę zatem podjazdem do cmentarza a potem ścieżką pnącą się stromo na wierzchołek Rębielskiej Góry. Dojeżdżamy na miejsce i dość długo siedzimy na "tarasie widokowym". Po przerwie czeka główna atrakcja czyli kamienisty zjazd na dno kamieniołomu. Odwiedzamy mini jaskinię (każdy wziął sobie po kawałku kalcytowych kryształów) oraz miejsce, gdzie zachowała się pozostałość szaty naciekowej dawnej jaskini, zniszczonej podczas prac kamieniołomu. Co ciekawe, wszyscy prędko wdrapali się do stalaktytowych draperii, zapominając o pozostawionych samotnie rowerach, co również mnie cieszy niezmiernie (to, że ich tak zainteresowało, nie że porzucili rowery). Na wszelki wypadek zostawiłam ekipę i prędko wróciłam pilnować pojazdów, dziś w kamieniołomie kręci się sporo ludzi. W tym miejscu zaczyna mnie boleć głowa, chyba od słońca, co dodatkowo utrudnia sprawną jazdę... No nie, nogi bolą, sił nie ma a teraz jeszcze to...

Z kamieniołomu zjeżdżamy do drogi asfaltowej, gdzie żegna nas Jarek (musi wrócić wcześniej) a reszta asfaltem podąża do fortalicjum w Dankowie. Oglądamy Bramę Krzepicką i mury, niestety wszystko wygląda coraz gorzej, jeszcze trochę i całkiem się rozsypie... A przecież to była wspaniała twierdza...



(Foto: Łukasz T.)
Jedziemy też zobaczyć umocnienia z drugiej strony a następnie prowadzę niebieskim szlakiem pieszym do Krzepic. W pizzerii na rynku urządzamy popas, jedzenie smaczne a obsługa bardzo miła. Zawsze tam jadamy będąc w okolicy.
Po obiedzie jedziemy zobaczyć ruiny synagogi (XIX w.) oraz kirkut z unikatowymi, żeliwnymi macewami.



Wracamy na rynek, po drodze mijając miejsce po zamku. Jest niedostępne, na prywatnej posesji, niewiele zostało, ziemne wały i resztki fundamentów. A szkoda bo to był znaczący zamek i to tu podpisano akt lokacji Częstochowy.
Teraz mamy jechać niebieskim szlakiem pieszym, trzeba trafić w odpowiednią ścieżkę (udaje się za drugim razem) i przez malownicze pola jedziemy do leśniczówki Zwierzyniec.



(Foto: Maciej P.)
Tam przerwa na zmianę dętki bo Maciek złapał kapcia i podjeżdżamy mrocznym lasem na wierzchołek wzniesienia, na którym znajduje się Rezerwat Modrzewiowa Góra (200-letnie modrzewie). Nie zatrzymujemy się (bo komary tną) i zjeżdżamy po drugiej stronie, w Zwierzyńcu Trzecim. Teraz kawałeczek asfaltem i znów do lasu by wyjechać w Pankach. Tam zakupy i przerwa nad stawem na Pankówce. Niedawno przeczytałam, że w miejscu gdzie obecnie wznosi się kościół była huta a staw powstał by zaopatrywać ją w wodę.


Teraz pojedziemy zupełnie nową trasą, oczywiście skręcić trzeba było wcześniej ale w sumie dobrze się stało. Bo mając do wyboru: asfalt czy szutrówa? Ekipa ochoczo wybrała teren, ku miej radości, bo to daje mi jakąś możliwość przetrwania. Muszę powiedzieć, że nawet spore odcinki, gdzie leży luźny tłuczeń nie przeszkadzają, bo walka z nim jest dla mnie łatwiejsza niż próba utrzymania się na kole na asfalcie. Ta droga leśna zwie się Nowa Droga i prowadzi nas do miejscowości Jezioro. Do Bagna w Jeziorze nie pojechaliśmy, będzie na następny raz.

Kawałek szutrem i niestety długi odcinek asfaltu (do Cisia) gdzie gnają jak szaleni, ledwo nadążyłam. Na szczęście teraz znów wjeżdżamy w teren, podążamy do źródełka św. Huberta (jest to źródło rzeki Stradomki) gdzie można zmyć z nóg trochę kurzu.

Wyjeżdżamy w Blachowni, gdzie na pizzę zostają Asia, Łukasz i Tomek. A ja z Maćkiem żegnamy ich bo robi się późno i musimy już wracać do domów, jedziemy jeszcze kawałek terenem, wyjeżdżamy w Konradowie i dalej asfaltem ale już spokojniej. Na szczęście dla mnie a zapewne ku utrapieniu swemu Maciek też jest już nieco zmęczony i nie gna bardzo. Na skrzyżowaniu Wielkoborskiej i Dobrzyńskiej każdy skręca w swą stronę. Jadę jeszcze do Mamy, bo mieszka blisko a przy okazji odsapnę tam nieco. Posiedziałam pół godzinki, odpoczęłam a potem z plecakiem wypełnionym smakołykami dowlokłam się do domu. Właściwie to odcinek Mama - Cze-wa Południe jechało mi się już fajnie.
I tak to właśnie wyglądała pierwsza tak długa wycieczka gdzie pełniłam rolę nawigatora. Nie padało, słońce mieliśmy cały dzień, na drogach spokój. Ekipa wyglądała na zadowoloną, było sporo dla nich nowych i ciekawych miejsc a i dla mnie parę nowych ścieżek. Żeby jeszcze tak siły chciały wrócić... Ale grzech narzekać bo to był jedyny dzień bez deszczu od tygodnia:)










Kategoria Na północ od Cze-wy, powyżej 100 km, Wyżyna Wieluńska