Třeboňsko

Czwartek, 5 października 2023 · dodano: 28.12.2023 | Komentarze 0

Mrągowo

Poniedziałek, 11 września 2023 · dodano: 28.12.2023 | Komentarze 0

Dookoła Jeziora Śniardwy

Czwartek, 7 września 2023 · dodano: 28.12.2023 | Komentarze 0

Zagórze

Poniedziałek, 28 sierpnia 2023 · dodano: 30.08.2023 | Komentarze 0

Rano do serwisu a potem na krótką wycieczkę. Po nocnych opadach w terenie mokro więc asfaltem. Wałem do Słowika, kawałek pożarówką, potem drogą rowerową do Olsztyna, następnie Turów, Zagórze, Bukowno, znów Olsztyn, Skrajnica, rowerostrada, Słowik, dom. Nawet w miarę spokojnie. Jedna sytuacja z busem, który na mnie poczekał (miło) a po chwili skasowałby auto jadące z lewej. Niewiele brakło. No nic, grunt, że nic się nie stało.

Gidle

Niedziela, 27 sierpnia 2023 · dodano: 27.08.2023 | Komentarze 2

Wyjazd dopiero w południe, gdy obeschło po nocnych i porannych opadach. Szosowo do Gidel. Jakoś przestałam lubić jazdę na szosie. Nie wiem czy to kwestia jej ciągłych awarii czy po prostu strachu. Może braku pomysłów na trasy. Może wszystkiego naraz. Dziś na drogach bardzo duży ruch a do tego wszędzie mnóstwo ludzi. Tak czy inaczej jakoś się szczęśliwie dojechało i wróciło. Bez zdjęć.

Artstetten - Tullnerfeld

Sobota, 12 sierpnia 2023 · dodano: 23.08.2023 | Komentarze 3

Rano zjeżdżamy z powrotem do Pöhlarn i prawym brzegiem Dunaju podążamy do Melk. Nad miastem góruje opactwo benedyktynów, którego początki sięgają XI w. Pojechaliśmy na rynek, natomiast ogromny tłum zmierzający do opactwa (lub wieziony tam autokarami) skutecznie odbiera chęć na zwiedzanie... Z Melk szlak prowadzi malowniczą doliną Wachau przez miasteczka, sady, winnice. Później nie jest już tak efektownie ale wciąż bardzo miło jechać nad rzeką. Nawet upał tego nie psuje. W ten sposób dojeżdżamy do Tulln an der Donau a stamtąd drogą rowerową do Tullnerfeld gdzie mamy auto.



'

Passau - Feldkirchen ad der Donau

Czwartek, 10 sierpnia 2023 · dodano: 25.08.2023 | Komentarze 1

Rano jedziemy do Tullnerfeld na pociąg (6 km). Bilety kupiłam wcześniej przez aplikację ÖBB. Kupiłam z gwarancją miejsca na rower, kosztuje to dodatkowo 6 euro od sztuki ale muszą nas zabrać. Jesteśmy lekko zestresowani jazdą z przesiadką (bezpośrednich połączeń brak). Pierwszy pociąg to intercity. Tutaj spore rozczarowanie. Miejsc na rowery jest tylko 5 . Wiszą trzy ale wieszaki są tak ciasno, że nie ma jak wcisnąć naszych. Może zmieściłyby się szosówki... Na szczęście dwoje rowerzystów wysiada na następnej stacji, proponują że swoje ściągną i wstawią przy wyjściu a nasze wieszamy. Dalej (do Linz gdzie mamy przesiadkę) już spoko bo nikt więcej nie dosiadł. W Linzu czeka pociąg lokalny. Ten to jest porządny. Na końcu ciągnie wagon rowerowy z miejscami na jakieś 30 sztuk. Oprócz tego przewidziano miejsca na rowery w środku i na początku składu. Na peronie mnóstwo cyklistów. Rafał chciał jeszcze dopytać konduktora, ten zaś mówi: "Wsiadać. I ustawiamy po kolei". W sumie nie ma tego złego, jesteśmy pierwsi w wagonie, miejsca nie zabraknie;) Pociąg jest nabity, siedzimy naprzeciwko austriackiego rowerzysty, który sam zagaduje. Niemiecki znam bardzo słabo ale gadamy po angielsku, pomagając sobie telefonami. Mieszka w Pasawie a wraca ze Szwajcarii. Wypytuję go o atrakcje po drodze, co warto zobaczyć, dowiaduję się o popularnej turystyce rzecznej. Dla mnie to nowość, powiem szczerze. Rzeczne statki wycieczkowe (bardziej lub mniej luksusowe) licznie kursują po Dunaju. Austriackie, niemieckie, słowackie... Część z nich wiezie własne rowery lub przewozi rowery turystów. Na statku się śpi a rowerem zwiedza. Albo zwiedza się bez roweru (statki cumują w popularnych miejscach skąd turyści podążają do atrakcji albo piechotą albo autokarami). Większość to emeryci. Kolega radził by Pasawę zwiedzać gdy tamci mają obiad. Wkrótce przekonałam się, o co mu chodziło... Starówka nabita ludźmi. Grupa, za grupą prowadzone przez przewodników. Oprócz tego mnóstwo indywidualnych turystów. W katedrze św. Szczepana znajdują się największe organy świata. Niestety nie zobaczyłam ich bo do środka wjechała ciężarówka. Remont... Zobaczyliśmy starówkę, Veste Oberhaus (ale tylko z dołu bo zwiedzać nie planujemy), miejsce, gdzie łączą się trzy rzeki: Inn, Ilz i Dunaj. Pojechaliśmy też w górę Ilz (tam jest już niełatwo, jak w górach) zobaczyć ruiny zamku w Hals i przypadkiem trafiliśmy też na most nad Ilz i tunel wykuty w skale, służył do spławiania drewna. Następnie wracamy do Passau i rozpoczyna się przygoda z Donauradweg. Pierwsze km to droga rowerowa wzdłuż krajówki (po drodze Lidl, gdzie można uzupełnić zapasy). Później już tylko piękna jazda nad rzeką, wijącą się między wysokimi wzgórzami. Z jedną przeprawą promem (tutejsze promy to nieduże, drewniane łódeczki). Rowerzystów mnóstwo ale panuje porządek, nie ma spychania ani zajeżdżania drogi. Starsi na elektrykach, młodsi na zwykłych rowerach. Nocleg mamy w Feldkirchen and der Donau. Nazywa się Heurigenbar. Na booking piszą, że apartament, w praktyce łazienka wspólna a kuchnię dzielimy z gospodarzem a właściwie z jego kotem bo gospodarz (bardzo miły zresztą) prowadzi restaurację na dole i siedzi tam do późnej nocy. Ale atmosfera luźna i ogólnie spoko. Kotów jest więcej, mają przygotowane domki i miski na dole, buszują też w stodole gdzie mamy rowery. A ja bardzo lubię koty.
Widoki są fantastyczne, zobaczcie sami:
Passau:



Hals:



Początek szlaku:

Zamek w Obernzell:

Na szlaku:

Podoba mi się też obserwacja statków na Dunaju, ruch jest duży ,nie tylko pasażerskie ale też mnóstwo wielkich barek towarowych.

Prom:

Nad Dunajem:

Puszcza Knyszyńska

Poniedziałek, 24 lipca 2023 · dodano: 27.08.2023 | Komentarze 1

Ostatni dzień wyjazdu. Auto zostaje w miejscowości Królowy Most. Nazwa pochodzi od mostu, który miał być zbudowany w ciągu jednej nocy dla Zygmunta Augusta. Na początek jedziemy do rozlewiska Sianożątka, niestety jego największa atrakcja, kładka, nieczynna.


Wobec tego jedziemy do zbiornika Wyżary i rozlewisk za nim (Rezerwat Chomontowszczyzna). Tamtejsza kładka świeżo po remoncie, niestety wody brak.

Puszcza Knyszyńska. Teren tutaj jest inny, bardziej pagórkowaty, zróżnicowany. Niestety wycinki trwają w najlepsze...

Rezerwat Surażkowo. Pomnikowy dąb (podobno ma 600 lat) i Leśna Galeria Powstania Styczniowego 1863 r.
rze
Dojeżdżamy do Supraśla. Z pewną obawą myślę o przejeździe przez miasto. Bo zwykle przejazdy przez nieduże miasta są okropne. Wąsko, ciasno, ogromny ruch aut i co chwilę ktoś próbuje rozjechać rowerzystę... A infrastruktury zero. Tymczasem Supraśl mnie zaskoczył. Wszędzie drogi rowerowe. Spokojne centrum, główny ruch odsunięty od miasta. Jest wręcz sielankowo. Wszystko pięknie zagospodarowane. Na uliczkach praktycznie zero aut. Za to sporo spacerowiczów. Jedziemy wzdłuż rzeki Supraśl i Zalewu Zajma. Podjechaliśmy też pod bramy Monasteru Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy. Niestety, w poniedziałki zamknięte.

Jeden z Domów Tkaczy:

Puszcza Białowieska

Sobota, 22 lipca 2023 · dodano: 30.08.2023 | Komentarze 1

Do południa pada więc wyjazd dopiero o 13:00 i niestety krótsza trasa. W Hajnówce jest dużo dróg rowerowych i fajnie się tam jeździ. Do lasu bliziutko. Na początek podążamy do miejscowości Topiło nad sztucznym jeziorkiem. Niegdyś zbiornik (o tej samej nazwie) służył do magazynowania drewna. Można go objechać dookoła. Dojeżdża tu kolejka wąskotorowa z Hajnówki (rowerów nie przewozi).




Następnie leśnymi drogami dojeżdżamy do Białowieży. Mimo, iż to popularna miejscowość jest raczej spokojnie. Cerkiew:

Za bramą Białowieskiego Parku Narodowego znajduje się sklepik (drewniany domek po lewej). Niewielki ale bogato zaopatrzony, jest mnóstwo książek (i innych pamiątek). Ze względu na ograniczenia bagażowe kupiłam tylko jedną książkę "Wilki" Adama Wajraka. Przydałyby się sakwy... Muzeum i wieża o tej porze już zamknięte.

Park Pałacowy. Niegdyś w tym miejscu był Pałac Carski, spłonął w 1944 r. Pozostały rosnące obok dęby, mają 250 lat.

Znamienici goście musieli jakoś dojechać do pałacu. Oto rekonstrukcja stacji kolejowej Białowieża Pałac. Obecnie Park Wiedzy. Zakaz wprowadzania rowerów więc weszłam tylko zrobić zdjęcie z zewnątrz.

W Białowieży jest też wieża widokowa ale tylko przejeżdżamy obok. Interesuje nas Miejsce Mocy oddalone od Białowieży o 6 km. W dawnych czasach było tu obozowisko pasterzy. Może stąd zdziczałe drzewa owocowe. Ogólnie drzewa mają w tym miejscu dziwne kształty. Znajduje się tu też krąg głazów lecz nie znalazłam informacji jak stary. Co do mocy to jakaś jest na pewno bo owady tam nie kąsały i można było spokojnie spacerować. A tymczasem w innych miejscach Puszczy spróbuj się zatrzymać na chwilę to zjedzą... Może dlatego pasterze tam mieszkali.


W okolicy Miejsca Mocy były (moim zdaniem) najpiękniejsze odcinki leśne całej trasy:



Na powrocie, między drzewami, na śródleśnej polanie, dojrzałam żubra. Podjechaliśmy z jej drugiej strony, gdzie był zrobiony wjazd. Foto z
daleka by go nie straszyć. Ale fart. Nie zwrócił na nas specjalnej uwagi, zresztą komary prędko przepędziły turystów... O zmroku wracamy do Hajnówki.

Kraina Otwartych Okiennic

Piątek, 21 lipca 2023 · dodano: 30.08.2023 | Komentarze 1

Pierwszy dzień wyjazdu na Podlasie. Dojeżdżamy do miejscowości Narew, gdzie zostaje auto (jest duży parking). My zaś podążamy najpierw do kładki nad rzeką Narew a potem do miejscowości Trześcianka (jest droga rowerowa) pierwszej z malowanych wsi. Zrobiłam foto pierwszego domu i... Zablokował się telefon. Więcej zdjęć z trasy brak. A Rafałowy telefon nie nadaje się do robienia zdjęć... Były też miejscowości Soce, Pawły, Wojszki, piękna cerkiew w Kożanach ale cóż zrobić, pech. Na trasie sporo tutejszych piekielnych, tarkowatych szutrów. Co za pomysły by robić takie koszmarne drogi. Dobrze, że na południu kraju używają innej techniki...


Choć nie rowerem to wspomnę jeszcze, że w drodze na Podlasie podjechaliśmy też do słynnej kładki Waniewo - Śliwno i pływających pomostów samoobsługowych. Na piechotę fajnie bo korzysta się z nich dwa razy. Świetna atrakcja.