DST 206.01km
Teren 35.00km
V_MAX 48.90km/h
Sprzęt Vision
Aktywność Jazda na rowerze

Góra Św. Anny

Sobota, 26 lipca 2014 · dodano: 27.07.2014 | Komentarze 7

Plan na dziś: Góra ŚW. Anny. Na miejsce zbiórki przybywa jedynie Tomek. Zatem ruszamy. Dziś terenowe oponki 2.1. Jeśli na nich dam radę pokonać tę trasę to uznam, że można jechać na objazd Tatr. Co do opon to rzec muszę, że może i na błoto i kamienie są lepsze ale na piach to nie nadają się te Maxxis Crossmark wcale a wcale. Rzuca na wszystkie strony. Continental Race King były pod tym względem dużo lepsze a ponieważ mam do czynienia prawie wyłącznie z piachem to po zużyciu Maxxis wracam do tamtych.
Na początek jedziemy do Konopisk a następnie Boronowa i Koszęcina drogą 907. Zwykle jest ruchliwa lecz dziś panuje spokój, zatem nie trzeba z niej zwiewać na boczne drogi (co jest w planie gdyby auta przeszkadzały). Od początku widać, że łatwo nie będzie - jedziemy pod wiatr.
W Koszęcinie wjeżdżamy na leśne dukty i jedziemy nimi do Piłki.

W Piłce © Skowronek

Lasem © Skowronek
Następnie nadal terenem do Kokotka i szlakiem czerwonym rowerowym. Potem asfaltem do Krupskiego Młyna. W dawnym budynku kasyna urządzono hotel. W poszukiwaniu pieczątki weszłam do środka, jest fajnie urządzony, zbroje, tarcze, kopie obrazów Matejki, stylowe meble. Niestety w rezerwacji pusto, dzwonka nie ma i pieczątki nie będzie.
Łakomie spoglądamy na hotelową fontannę, taki upał, jak miło byłoby nogi zamoczyć...

Hotel "Dwór Prawdzica" w Krupskim Młynie © Skowronek
Kolejne miejscowości to Kielcza, Żędowice i jesteśmy w Jemielnicy, dawnym ośrodku cysterskim. Na początek pędzimy do kościoła Wniebowzięcia NMP, będącego dawną bazyliką klasztorną. Zamknięty... Ale siostra zakonna, która układała kwiaty na ołtarzu woła nas i rzecze, że możemy wejść bocznym wejściem. Bardzo miło:) Zwiedziliśmy ten prześliczny kościół, wspaniałe wnętrze, rzeźbione w lipowym drewnie. Nawa główna ma 42m długości i 16 m wysokości. 17 ołtarzy, wspaniałe organy, figury pełne ekspresji. Naprawdę piękny.

Jemielnica - ołtarz główny © Skowronek

Wnętrze kościoła w Jemielnicy © Skowronek

Jemielnica - ambona © Skowronek

Jemielnica - nawa boczna © Skowronek

Jedna z figur © Skowronek
Po obejrzeniu kościoła udajemy się do informacji turystycznej, gdzie miłe panie obdarowują nas mapami, folderami, informatorami o regionie. Do Jemielnicy warto przybyć w niedzielę, gdyż można wtedy zwiedzić pocysterski klasztor z przewodnikiem i dowiedzieć się mnóstwa ciekawych rzeczy.

Klasztorna brama © Skowronek

Widok na kościół Wniebowzięcia NMP w Jemielnicy © Skowronek
Brzegi klasztornego stawu są ładnie zagospodarowane (ścieżki, altana, ławeczki) i urządzamy tu przerwę na kanapki, podczas posiłku przyglądając się łabędziowi z dwójką młodych.
Z Jemielnicy podążamy polami, w jednym miejscu żeśmy się zgubili i trza było kombinować ale koniec końców odnajdujemy właściwą ścieżkę i jesteśmy w Strzelcach Opolskich. Niestety tracimy sporo czasu.

Droga na Strzelce Opolskie © Skowronek

I koniec drogi © Skowronek
W Strzelcach Opolskich jedziemy zobaczyć ruiny zamku. Zbudowany w XIV wieku, za czasów księcia Alberta (syna Bolesława I). Przebudowany w XV wieku, w renesansowej postaci trwał do XIX wieku, kiedy to kolejny właściciel dobudował wieżę. W 1945 roku miasto i zamek zniszczyli czerwonoarmiści.
Obecnie znajduje się na terenie parku miejskiego, jest ruiną lecz na szczęście nie zdewastowaną a park jest bardzo zadbany.
Na murach wisi plan odbudowy zamku, lecz kiedy zostanie zrealizowany? Zniszczony zamek wciąż straszy ale budynki gospodarcze są już częściowo odrestaurowane.

Zamek w Strzelcach Opolskich © Skowronek

Zamkowa ściana © Skowronek
Opuszczamy Strzelce Opolskie, przed nami długi odcinek prze pola i pod wiatr. Żar leje się z nieba i wysysa siły, w oddali widać już wygasły wulkan, na którego stokach przycupnęło sanktuarium i miasteczko ale im bardziej przykładamy się do jazdy, tym bardziej zdaje nam się, że wulkan jakby złośliwie się oddalał. Wreszcie stopniowo rośnie i jesteśmy tuż-tuż. Jeszcze podjazd (w tych warunkach uciążliwy) i znajdujemy się u stóp kościoła.
Jest niestety już bardzo późno a przed nami jeszcze ponad 100 km. Zatem tylko krótka wizyta w sanktuarium (trwa msza i jako kulturalni turyści nie pchamy się do środka, z przedsionka jeno do wnętrza spozierając), obiad i wracamy. Jeden z szosowców wskazuje nam wygodną drogę i cóż, pozostaje tylko pożegnać Górę Św. Anny i obiecać sobie tu rychło powrócić. Atrakcji moc, bowiem nie tylko sanktuarium i kalwaria ale też muzeum, amfiteatr, rezerwat geologiczny...

Sanktuarium na Górze Św. Anny © Skowronek
Droga powrotna znów pod wiatr. Coś mi tu nie gra, powinno z wiatrem być, skoro poprzednio pod wiatr było. No trudno, spokojniej będzie w lasach.
Trza się starać, kręcimy żwawo i zrezygnowawszy z jednego, problematycznego odcinka terenowego rychło zjawiamy się w Jemielnicy. Skorzystać można ze ścieżki rowerowej wzdłuż ruchliwego asfaltu.
Trasę pokonujemy sprawnie, z jedną tylko przerwą w Krupskim Młynie na uzupełnienie picia. Znaleźliśmy też fajny szuterek w okolicach Kielczy.
W 4 godziny od wyjazdu z Góry Św. Anny jesteśmy z powrotem w Cze-wie (bo odpadło zwiedzanie). Pod koniec dokuczało nieco zmęczenie, na takie wycieczki lepsze jednak będą szosowe oponki.

Dawno, dawno temu, gdy świat był jeszcze młody, do Lublińca a nawet do Opola można było dojechać pociągiem. Dziś, gdy jedyny pociąg do Lublińca jedzie przez Katowice ponad 3h, a do Opola wcale, pozostaje jeno rower albo zapakować się do auta. Najlepiej będzie zostawić samochód w Strzelcach i stąd ruszyć na eksplorację okolic.

Kategoria Na zachód od Cze-wy, Opolskie, Powyżej 200 km

DST 217.35km
V_MAX 42.30km/h
Sprzęt Vision
Aktywność Jazda na rowerze

Uczestnicy

Orbitowanie i zwiedzanie

Niedziela, 20 lipca 2014 · dodano: 21.07.2014 | Komentarze 17

Od czego by tu zacząć?... Może od tego, że Rafał pokonał ponad 500 km (dokładnie 522) w 24 h ze średnią prawie 30 km/h. Jestem z niego bardzo dumna. Niezależnie od tego, co on sam na ten temat sądzi.
Lecz skoro on miał się dobrze bawić na DO to co ja będę sama w domu siedzieć? Dołączyłam do ekipy ruszającej z Zawiercia: Agnieszki, Adriana i Marcina.
Zaplanowaliśmy, że nie będą to tylko km ale po drodze coś tam sobie jeszcze zwiedzimy. Dlatego też wyjeżdżamy z Cze-wy do Zawiercia PKP 7.17, by czasu zapas mieć spory.
A ponieważ tydzień wcześniej przejechałam całą traskę (z Agą, Tomkiem i Rafałem), toteż drogę znam na pamięć i pojedziem jak po sznurku.
8.00 - ruszamy z Zawiercia. I żwawo kręcimy przez Porębę, Siewierz drogą krajową 78. Pora wczesna a temperatura już wysoka, będzie upał, że hej... Adrian i Marcin ciągną na zmianę. A Aga i ja obijamy się na kole;)
W Nowej Wsi chwila przerwy na batonika (w cieniu, rzecz jasna).

Pierwszy postój © Skowronek
Potem jedziemy sobie dalej i przed Tarnowskimi Górami skręcamy do XIX-wiecznego parku w Świerklańcu.
Dobra te (jak zresztą wiele innych) należały do rodziny von Donnersmarck.
Ogromnego pałacu wprawdzie już nie ma (jak łatwo się domyślić zniszczyli go czerwonoarmiści), zamek też przepadł ale zachował się Dom Kawalera (który pełnił rolę kwaterki dla cesarza Wilhelma II) oraz wspaniały 154-hektarowy park z zabytkowym drzewostanem.

Przed Domem Kawalera (autor: Marcin)

Jedna z rzeźb w parku w Świerklańcu © Skowronek

W parku w Świerklańcu © Skowronek
Miejsce jest fantastyczne lecz nie mamy czasu na dłuższe zwiedzanie. Mały spacer i jedziemy dalej. Sprawny przejazd przez Tarnowskie Góry (ostatnio zastanawiałyśmy się z Agą, co oznacza nazwa i chyba już wiem: Tarnowskie od nazwiska właściciela a Góry w staropolskim gory - kopalnie).
Dojeżdżamy do Brynka. Najpierw zaglądamy do XIX-wiecznego pałacu, także należącego do rodziny von Donnersmarck. Podczas wojny mieścił szkołę Hitlerjugend (właścicieli przymusowo przeniesiono), potem kolegium nauczycielskie a po wojnie nadal pozostał szkołą. Dziś mieści Technikum Leśne (z internatem).

Przed pałacem w Brynku © Skowronek

Wieża ciśnień w Brynku © Skowronek
Przy pałacu sesję miała młoda para i Marcin zrobił świetne zdjęcie:

Udane ujęcie (autor: Marcin)
Po obejrzeniu pałacu jedziemy na obiad. Podano rozgotowany na miazgę makaron z sosem, w którym od czasu do czasu można upolować kawałek mięsa ale i tak zjedliśmy wszystko. Tymczasem przybywa dwóch szosowców. Pani zagoniła ich do altany (myśmy siedzieli na tarasie) ale i tak za chwilę przylecieli do nas ze swoimi michami makaronu. Pogadalim. Zbyszek i Tomek okazali się bardzo sympatyczni.
My już pojedzeni, przeto żegnamy się i jedziemy dalej. W Tworogu skręcamy na drogę 907. Mały ruch i cień ale pod wiatr. W miejscowości Kieleczka skręcamy na drogę 901 i pędzimy z wiatrem aż do Dobrodzienia.

Chwilka przerwy © Skowronek

Aga na trasie Orbity (autor: Marcin)

I jedziemy (autor: Marcin)
W Dobrodzieniu przerwa przy Biedronce (na picie, batoniki, kawę, jogurciki...) i dalej, na Olesno. W połowie drogi doszli nas szosowcy ale myśmy się jeszcze zatrzymali, więc pognali dalej. Potem znów spotkaliśmy się na trasie i już z nami zostali, ciągnąc ten mini-peleton. Humory dopisują, wszyscy śmieją się, żartują. Upał i kilometry im nie straszne.

Przerwa na Orlenie © Skowronek

Skowronek na trasie (autor: Zbyszek)

Na trasie między Krzepicami a Kłobuckiem © Skowronek

Ekipa I © Skowronek

Ekipa II © Skowronek

Do Cze-wy już blisko (autor: Marcin)
Jedziemy wyjątkowo sprawnie, nie ma jak wiatr w plecy. W dodatku ruch samochodów jest niewielki, można spokojnie jechać.
W Krzepicach słodki bufet, stąd już blisko do Cze-wy. Jeszcze tylko Kłobuck, Kamyk i jesteśmy. Koniec wycieczki:) Altana Żywiec 209.35 km ze średnią 24.5km/h. Teraz pozostaje tylko czekać na bohaterów dnia dzisiejszego. Wreszcie SĄ. Rafał miał problemy zdrowotne ale dał radę dojechać.
Link do zdjęć:
https://plus.google.com/photos/1080024114600680030...

Kategoria Na zachód od Cze-wy, Opolskie, Powyżej 200 km

DST 68.60km
Teren 41.00km
V_MAX 28.30km/h
Sprzęt Vision
Aktywność Jazda na rowerze

Opactwo w Jemielnicy

Poniedziałek, 14 lipca 2014 · dodano: 14.07.2014 | Komentarze 1

Dziś mamy wolne, zatem można udać się na wycieczkę. Nie za długą, bo odczuwam zmęczenie po wczorajszej trasie.
Do tego dzień jest upalny i duszny.
Autem jedziemy do Lublińca, który słynie z bogatej sieci ścieżek rowerowych i wygodnych dróg leśnych. Pod nadleśnictwem można zostawić samochód i od razu wjechać na szlaki rowerowe. Jakościowo różne: trochę błota i kałuż, gałęzi z wycinki, trochę piachu ale i liczne drogi bite, wygodne dla każdego typu roweru. No, może poza szosowymi.

Szlak rowerowy w okolicy Lublińca © Skowronek

Korzonki © Skowronek
Mijamy strzelnicę wojskową a potem szlakiem jedziemy do Dziewiczej Góry (taka leśna osada), stąd dalej lasem (już bez szlaku) do miejscowości Żędowice.
Znajduje się tu wciąż czynny młyn, który wprawdzie zboża nie miele ale pracuje jako mała elektrownia wodna. Młyn zwie się "U Thiela" i jest w posiadaniu tej rodziny od 1864 roku.
Wszystkie maszyny i urządzenia zostały zachowane w oryginalnym stanie a ekspozycja jest dostępna dla zwiedzających.
Właściciele organizują też spływy kajakowe, zjazdy na linie, mają też konie (bardzo zadbane).
Otoczenie młyna jest bardzo ładne i schludne.

Młyn w Żędowicach © Skowronek

Przystań kajakowa w pobliżu młyna © Skowronek
Z Żędowic asfaltem podążamy do Jemielnicy, gdzie zobczyć można kilka ciekawych rzeczy. Na początku uwagę zwraca pomnik poświęcony żołnierzom niemieckim, poległym podczas I i II wojny światowej.

Pomnik w Jemielnicy © Skowronek
Obok znajduje się kościół Wszystkich Świętych zbudowany w XIV wieku. Niegdyś był kościołem parafialnym.

Kościół Wszystkich Świętych w Jemielnicy © Skowronek
Najcenniejszym zabytkiem jest pocysterski zespół klasztorny.
Fundacja opactwa nastąpiła w XIII wieku z inicjatywy książąt opolskich. Z tą fundacją wiązano nadzieje na podjęcie przez cystersów kolonizacji, bowiem samo opactwo wraz z okolicznymi wsiami znajdowało się w XIV w. w pobliżu wielkich pustkowi na lewym brzegu Małej Panwi.
Opactwo w Jemielnicy było jedynym klasztorem w regionie strzelecko-toszeckim.
Pod wpływem gospodarki cysterskiej znakomicie rozwinęło się w Jemielnicy młynarstwo (8 młynów w XVII w.) W dobrach klasztornych uprawiano zboża, chmiel, winorośl, hodowano owce i niewielką liczbę krów. Doskonale była rozwinięta również gospodarka rybna i pszczelarstwo. Produkowano piwo sprzedawane w licznych karczmach leżących w dobrach klasztornych.
W majątku opactwa funkcjonowały prawdopodobnie już w XIV w. kuźnice, a także smolarnia.
W klasztorze funkcjonowała szkoła i przytułek dla biednych, była też biblioteka.
W 1810 władze pruskie przejęły majątek cystersów, likwidując klasztor.

Brama dawnego opactwa cystersów © Skowronek

Młyn w opactwie © Skowronek

Widok na opactwo © Skowronek

Wnętrze kościoła (fota przez kraty)© Skowronek
Pospacerowaliśmy ale warto poinformować, że w Jemielnicy w poniedziałki wszystko jest zamknięte: klasztor, informacja turystyczna, restauracja. Za to w niedzielę za darmo zwiedzić można klasztor z przewodnikiem.
W pobliżu przechodzą burze, zatem rezygnujemy z wycieczki do Strzelc Opolskich i wracamy. Czarnym szlakiem rowerowym do miejscowości Barut, gdzie znajduje się pałac. Niestety, mieści szpital psychiatryczny i wstęp wzbroniony.
Obok pałacu znajduje się Polana śmierci, gdzie w 1946 roku funkcjonariusz UB zamordowali około 200 żołnierzy NSZ i partyzantów. Od 2001 roku, w każdą ostatnią sobotę września na polanie tej, nazywanej Śląskim Katyniem, odbywa się msza święta i uroczystości poświęcone poległym. To straszne, ponure miejsce.

Barut - Polana śmierci © Skowronek
Jedziemy dalej. Leśnymi ścieżkami docieramy do Solarni a stąd do Dziewiczej Góry i znów szlakiem rowerowym do Lublińca.
Tereny niedaleko od Cze-wy ale mało nam znane. Przy bliższym poznaniu bardzo ciekawe, wokół lasy piękne, warto tu powrócić.

Kategoria 50 - 100 km, Na zachód od Cze-wy, Opolskie

DST 217.39km
V_MAX 45.60km/h
Aktywność Jazda na rowerze

Orbitowanie i wędkowanie

Niedziela, 13 lipca 2014 · dodano: 13.07.2014 | Komentarze 9

Tomek i Aga jechali na wycieczkę po promieniu Orbity, toteż zabraliśmy się z nimi.
Czas jazdy: 10h13 min. Trasa: Zawiercie - Siewierz - Tarnowskie Góry - Tworóg - Zawadzkie - Dobrodzień - Olesno - Gorzów Śląski - Starokrzepice - Krzepice - Kłobuck - Cze-wa.
Minęło nas dziś kilka tysięcy samochodów, jak nie więcej. Urok jazdy krajówkami. Dopiero pod koniec, zmęczeni nadmiarem aut zjechaliśmy na Starokrzepice i stamtąd do Krzepic.
Jechaliśmy spokojnym tempem, zwiedzając głównie Biedronki. Choć i w inne miejsca zajrzeliśmy: do bunkra w Sączowie, do XIX-wiecznego pałacu w Brynku i do XVI-wiecznego kościoła św. Anny w Oleśnie.
Jak na początku dnia się wszyscy spotkaliśmy i zobaczyłam, że tylko ja mam koła 26 to mi się niewyraźnie zrobiło: "czy dam radę dotrzymać im tempa?" Rafał na szosie, Tomek na trekkingu, Aga na crossie... Rafał mówi: "To proste, musisz tylko szybciej pedałować".
Jakoś dałam radę.
Pogodę mieliśmy idealną: lekki wiaterek (no dobrze, czasami był mocniejszy) oraz korzystną temperaturę 25 stopni.
Na początku wycieczki Rafał znalazł w rowie wędki i postanowił je zabrać. W razie kłopotów z zaopatrzeniem będzie łowił ryby i tym sposobem uchroni nas przed padnięciem z głodu i wycieńczenia.
W końcu nic nie złowił ale na koniec dnia sam się złapał na haczyk. I ciężko go było uwolnić.
Dłuższy popas urządziliśmy w Dobrodzieniu. W restauracji przy rynku nie jest tanio ale za to porcje solidne a jedzenie pyszne. Warto. Spałaszowaliśmy po placku po węgiersku.
Trasa w zasadzie płaska, czasem jakieś lekkie wzniesienie, nawierzchnia rozmaita, w jednym miejscu roboty drogowe i trzeba czekać a za Olesnem widzieliśmy tira w rowie. Tak mu się spieszyło, że nie zauważył przejazdu kolejowego. A, że przejazd był zamknięty, więc pozostało mu tylko wiać do rowu.

Pierwszy posiłek (autor: Tomek) © Skowronek

Bunkier w okolicach Sączowa © Skowronek

Pałac w Brynku (autor: Tomek) © Skowronek

Brynek - wieża ciśnień © Skowronek

W Dobrodzieniu © Skowronek

Dobrodzień © Skowronek

Kościół św. Anny w Oleśnie © Skowronek

Kościół św. Anny © Skowronek
Ten kościół jest absolutnie wyjątkowy, to trzeba zobaczyć. To w zasadzie dwa połączo ne kościoły, z lotu ptaka wyglądają jak róża. Przepiękny. Niestety zamknięty, a szkoda, bo ołtarz zawiera pień sosny, związanej z cudownym ocaleniem w tym miejscu.
A kawałek dalej widzieliśmy ciekawe autka. Oto jedno z nich:

Ciekawy garbus © Skowronek

Ciekawy garbus z bliska © Skowronek

Ostatni postój na jedzenie urządziliśmy w Krzepicach. Ryb nie było.

Na rynku w Krzepicach © Skowronek

Łowisko w Krzepicach (autor: Tomek) © Skowronek
Z Krzepic pędzimy prosto do Kłobucka a stamtąd do Częstochowy. Odprowadzamy Agę pod dom a potem jedziemy wzdłuż linii tramwajowej. Potem Rafał jedzie już asfaltem a ja jadę z Tomkiem na dworzec, żegnamy się i podążam ścieżką rowerową na Błeszno.
Udany dzień, fajne towarzystwo i kolejny dłuższy dystans:)

Kategoria Na północ od Cze-wy, Na zachód od Cze-wy, Opolskie, Powyżej 200 km

DST 80.00km
Czas 03:35
V_AVG 22.33km/h
Sprzęt Vision
Aktywność Jazda na rowerze

Dzień 3. I znów smutne zameczki

Niedziela, 21 października 2012 · dodano: 21.10.2012 | Komentarze 2

Kolejny odcinek Małego Rajdu na Opolszczyźnie. Z Prudnika do Nysy. Po drodze ruiny zamku w Łące Prudnickiej. Aż strach tam podchodzić, tak zdewastowane i ponure to miejsce. Kolejny duży zamek, którego ruina straszy przy drodze. A wystarczyłoby go uporządkować, oczyścić nieco i zabezpieczyć (z funduszy unijnych, oczywiście), zatrudnić stróżów z psami i karabinami i już by gmina miała międzynarodową atrakcję turystyczną.

Zamek w Łące Prudnickiej. © Skowronek

Następnie Biała Nyska - pozostała jedynie brama wjazdowa do parku. Z zamku i pałacu ani kamień już nie pozostał.
Biała Nyska. Brama do parku. © Skowronek

Po drodze znajdujem takie oto wrota. Cóż za nimi się kryje? Czy w serce wzgórza wiodą czy w świat inny?
Tajemne wrota. © Skowronek

W Nysie również zamek był, przez biskupa na pałac reprezentacyjny przebudowany. Obecnie zniszczony i zamknięty. Z Nysy wracamy do Prudnika.
Mistrz Drogi wybiera drogę. © Skowronek

Były dziś jeszcze dwa zamki: Prószków i Zimnice Małe. Ten ostatni zamieniony w XIX w na spichlerz.

Zamek w Zimnicach Małych. © Skowronek

Kategoria Opolskie, Wyprawa, 50 - 100 km

DST 83.00km
Czas 04:04
V_AVG 20.41km/h
Sprzęt Vision
Aktywność Jazda na rowerze

Dzień 2. Smutne zameczki Opolszczyzny

Sobota, 20 października 2012 · dodano: 21.10.2012 | Komentarze 4

W Prudniku także zamek był. Pozostałością po nim jest Wieża Woka, wyremontowana w 2009 r. Ciekawa i tajemnicza budowla, niestety, czynna tylko w sezonie letnim.

Wieża Woka w Prudniku. © Skowronek

Zatem jedziem tam, gdzie znajduje się zamek, którego burzliwe dzieje nadal trwają i spokoju tam nie ma. Głogówek. Z impetem wjeżdżamy na zamkowy dziedziniec nie bacząc czy wolno czy nie. Przychodzi do nas osobnik, do którego początkowo nieufnie się odnosim, lecz niepotrzebnie. To jeden z trzech stróżów zamku. Pilnują zamku i oprowadzają wycieczkowiczów, a w zamian dostają kasę, którą płacą turyści. Co łaska. W ciemne interesy właściciela zamku i jego stróżów nie wnikamy.
Zamek zniszczony, zaniedbany i smutny ogromnie. A historia jego przedziwna. Przewodnik (lekko procentowy) opowiada rzeczy arcyciekawe. Że jego matka na zamku pracowała. O przejściach tajemnych i jak je oznaczano. O piwnicach zalanych na dwie kondygnacje. O korytarzach pod Głogówkiem i okolicami, na dwie furmanki szerokich, i że problemy drogowcom stwarzają.
O wizytach królewskich i Beethovena w tym zamku. O studniach i podziemiach straszliwych. O komnatach wspaniałych. O samobójstwie zamkowej załogi, bowiem w ręce Rosjan wpaść nie chcieli.
O tym jak zamek czerwonoarmiści splądrowali, nawet grzejniki ze ścian wyrywając i spalili bibliotekę. Że sąsiadka ocaliła z niej trzy książki o cenie tak wysokiej, że dzieci za nie wykształciła na lekarzy.
O tym, jak to meble pałacowe wyrzucili i mieszkańcy brali, z tego, co się dało (sam miał ponoć stół z zamku). O tym, że jak zawaliła się podłoga w jednej z komnat w części pana zamku, odkryli tajemne korytarze do pomieszczeń służby wiodących. Zapytałam, czy pani zamku również taki korytarzyk do służby (męskiej) miała. Przewodnik twierdził, że tak. I o stropach i podłogach niepewnych też opowiadał. Ile prawdy w tych opowieściach?
Ten zamek nadal rozszarpywany jest między gminę a inwestora, co miał go remontować a nie remontuje. I przykro się robi, gdy patrzym na zniszczenia. Ten zamek już nigdy nie podźwignie się z upadku.
Zamek Oppersdorffów w Głogówku. © Skowronek

Głogówek. Sklepienie zamkowej kaplicy. © Skowronek

Głogówek. Widok z zamkowego okna. © Skowronek

Następnie udajem się do Chrzelic, gdzie również zniszczenia i ruina ogrodzona.
Zamek w Chrzelicach. © Skowronek

Z Chrzelic polami do pałacu w Mosznej. Z pewnością każdy ów pałac zna, więc opisywać nie będę. Dodam jedynie, iż dowiedzieliśmy się, że sanatorium przenosi się do nowego budynku a pałac zostanie zamknięty i wyremontowany.
Pałac mnie rozczarował, na zdjęciach prezentuje się znacznie lepiej niż w rzeczywistości.
Pałacowe fontanny i widok na część neorenesansową. © Skowronek

Widok na część neogotycką. © Skowronek

W dodatku masa turystów i ślubnych par na sesjach sprawia, iż miejsce to przypomina mi cyrk. Na zwiedzanie parku czasu brakło - wszak o tej porze roku zmrok wcześnie zapada...
Ciemno już gdy docieramy do Prudnika.

Kategoria Opolskie, 50 - 100 km, Wyprawa

DST 91.00km
Czas 04:00
V_AVG 22.75km/h
Sprzęt Vision
Aktywność Jazda na rowerze

Dzień 1. Mały Rajd i Jindrichov

Piątek, 19 października 2012 · dodano: 21.10.2012 | Komentarze 2

Góry odwołane, piechurzy zrezygnowali. Zatem wybraliśmy się na Opolszczyznę by MD mógł kończyć Mały Rajd Dookoła Polski. Wszak on jeździ tam, gdzie chcę więc mogę udać się z nim w tereny teoretycznie płaskie i mało atrakcyjne. Lecz czyż tereny o tak burzliwej historii mogą być nieciekawe? Otóż nie.
Na początek obowiązki czyli fragment Rajdu na odcinku Kędzierzyn - Gliwice - Kędzierzyn. Fragment wiodący poprzez prześlicznej urody lasy. Początkowo szosą powiatową, lecz gdy mija nas sześćdziesiąty TIR zmykamy na boczne drogi przez Bojszów i Rudziniec.
Następnie wizyta u ruin zamku w Ujeździe, który padł ofiarą waśni między biskupami a książętami opolskimi a i w późniejszych czasach lekko nie miał. Obecnie ogrodzony i zamknięty chyli się ku upadkowi.
Pod zamkiem zwraca uwagę tablica "Euroregion Pradziad" z zaznaczonymi zabytkami po obu stronach granicy. MD znajduje tam zaznaczony, ładnie wyglądający pałac w miejscowości Jindrichov, niemal tuż przy granicy. Rzut oka na mapę Gór Opawskich i już wiadomo jak minie popołudnie...
Po dotarciu do Prudnika na siodełko i za granicę! Trasa do Jindrichova bardzo malownicza. Niestety pałac na stałe zamknięty i wstęp wzbroniony nawet do parku zabytkowego. Skandal, promują atrakcje turystyczne, których nie wolno zwiedzać.
Wracając spoglądam na Biskupią Kopę. Góry Opawskie... Jak wspaniale było je przemierzać pewnej pogodnej jesieni, szliśmy wówczas fragment GSS małą, wielopokoleniową grupką z Głuchołaz do Prudnika, nocując w Jarnołtówku.
A w wieży na Biskupiej Kopie strażnik ma ze 20 ozdobnych pieczątek! Nasze panie zagadały go odpowiednio i dał nam sporo do książeczek... Często wspominam przejście Głównym Szlakiem Sudeckim - jednym z najpiękniejszych górskich szlaków w Polsce.

Kategoria Opolskie, 50 - 100 km, Wyprawa

DST 102.65km
Teren 5.00km
Czas 05:09
V_AVG 19.93km/h
V_MAX 43.00km/h
Sprzęt Vision
Aktywność Jazda na rowerze

Dzień 1. I gdzież owa przeprawa?

Niedziela, 2 września 2012 · dodano: 09.09.2012 | Komentarze 0

By nie paść z nudów w dzień dojazdowy wycieczkę po drodze planujemy. Na początek zamek w Karłowicach. Właściciel gości nie toleruje i zadbał by otoczenie zamku skutecznie ewentualnych gości odstraszało. Zatem udać się w dalszą drogę należy - do Oławy, gdzie na świat przyszedł ostatni z Piastów - Jerzy Wilhelm. Wielki miłośnik polowań. Powiadają, iż zabił ostatniego łosia na Śląsku, za co kara spotkała go wielka...
Z Oławy do książęcej siedziby w Brzegu. A nad bramą wjazdową owego zamku cud kamieniarskiej roboty. Figury fundatorów, popiersia 24 królów z dynastii Piastów i wszelakie inne rzeźby. A wewnątrz zamkowych pomieszczeń Muzeum Piastów Śląskich.
A w drodze powrotnej napotykamy trudności, jakie od wieków podróżnym kłopot sprawiały: Jak pokonać rzeki?
Napotkany wędkarz wyjaśnia, że oto na drodze naszej stanęła groźna Nysa i potężna Odra, o strudze, nad którą rozmawiamy nie wspominając.
Ale na mapie mamy drogę! Wyjaśnia więc, że mapy wojskowe mają drogi poznaczone na godzinę "W". A w godzinie "W" obniża się poziomy rzek by sprzęt wojskowy mógł przejechać.
Dla nas, prawi, wody nie spuszczą a skoro chcemy dziś w dom dotrzeć trzeba nam do Skorogoszczy, gdzie most nad Nysą przerzucony. A potem główną drogą wiodącą na most na Odrze. Pociesza, że po drodze ujrzym pomnik ku czci naszych radzieckich "przyjaciół", których niewiele już zostało.
Tak więc rowerzyści uczynili jak im wędkarz radził, wreszcie do auta dotarli i do Dzierżoniowa dalej pojechali.

Zamek w Oławie. © Skowronek

Brzeg. Reprezentacyjny budynek bramny. © Skowronek

Pomnik w Mikolinie ku czci radzieckich "przyjaciół". © Skowronek

Kategoria Opolskie, powyżej 100 km, Wyprawa

Dystans całkowity:	2554.64 km (w terenie 378.00 km; 14.80%)
Czas w ruchu:	87:02
Średnia prędkość:	21.20 km/h
Maksymalna prędkość:	50.00 km/h
Suma podjazdów:	5332 m
Liczba aktywności:	18
Średnio na aktywność:	141.92 km i 6h 13m
Więcej statystyk

rowerowy blog

Info

Znajomi

Moje rowery

Wykres roczny

Archiwum bloga

Opolskie